تنفس در هوای آلوده یکی از چالش‌های جدی سلامتی در جوامع شهری و صنعتی به شمار می‌آید و می‌تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر سلامت تنفسی افراد تأثیرگذار باشد. هوای آلوده شامل ذرات معلق، ترکیبات شیمیایی، و گازهای مضر مانند دی‌اکسید کربن، سولفور دی‌اکسید، و نیتروژن اکسید می‌باشد که ممکن است به طور مستقیم تنفس کننده را تحت تأثیر قرار دهد. عوارض تنفسی هوای آلوده شامل افزایش خطر بروز بیماری‌های تنفسی مانند آسم، برونشیت، و آلودگی ریه، افزایش تعداد بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، و تشدید علائم بیماری‌های تنفسی مزمن مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) می‌باشد. همچنین، هوای آلوده می‌تواند به عوارض جانبی دیگری مانند افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه، اختلالات در عملکرد سیستم ایمنی بدن، و افزایش خطر بروز عوارض قلبی و عروقی مانند سکته قلبی و فشار خون بالا منجر شود. در نتیجه، اقداماتی مانند کنترل و کاهش آلاینده‌های هوا، استفاده از ماسک‌های تنفسی، ارتقاء سیستم‌های تهویه و تصفیه هوا، و توسعه سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی از سلامت تنفسی، از اهمیت بسیاری برخوردارند تا به کاهش عوارض تنفسی هوای آلوده پرداخته شود و سلامت جامعه حفظ گردد.

همچنین، عوارض تنفسی هوای آلوده به خطرات متنوعی برای افرادی که در شرایط خاصی قرار دارند، مانند افراد مسن، کودکان، زنان باردار و افرادی با بیماری‌های مزمن، تشدید می‌یابد. این گروه‌های آسیب‌پذیر بیشترین اثرات منفی را از هوای آلوده تجربه می‌کنند و ممکن است با عوارض جدی‌تری همچون افزایش نرخ مرگ و میر، بروز بیماری‌های حاد تنفسی، و تشدید علائم بیماری‌های مزمن روبرو شوند. عوارض تنفسی هوای آلوده همچنین می‌تواند به طور مستقیم تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد بگذارد، زیرا می‌تواند باعث کاهش فعالیت‌های روزانه، افزایش استرس و اضطراب، و ایجاد مشکلات در خواب و استراحت شود.